દિવસ .... 8- 03/01/2018
ચારે બાજુ જંગલ અને પહાડીઓ જોતા જોતા અને સારી જગ્યા પર ફોટા પડતા પડતા ઉતરતા હતા....બીજા પ્રાઇવેટ ગ્રુપના લોકો પણ હવે સાથે ઉતારવામાં હતા...અને સામે થી ચડાણ વાળા બીજા ગ્રુપ પણ મળતા હતા....આજે ઉતરાણ માત્ર 3 કિમિ જ જેટલું હતું...આજે લગભગ બહુ ઓછા લોકો લપસીને પડિયા હતા.... બપોરના 11.30 કલાકે અમે સાકરી બેઝ કેમ્પ પર પહોંચીયા... અમુક લોકો થાકને કારણે પાછળ રહી ગયા હતા તો અમે કેમ્પથી થોડા આગળ દરેક મિત્રો ઉભા રહિયા બધા જ નીચે આવી ગયા બાદ એક વાર ફરી ગણતરી કરીને કેમ્પ તરફ આગળ વધિયા ...ગણતરીનું મુખ્ય કારણ કોઈ સભ્ય બાકી રહી ગયા નથી....કારણ અહીં જંગલ વિસ્તાર હોવાથી કોઈ ન પહોંચે તો રેસ્ક્યુ ટીમને જાણ કરવામાં આવે...અંતે બેઝ કેમ્પમાં પોહચિયા ...કેમ્પના ગેટ પર કેમ્પના લીડર અને બીજો સ્ટાફ વેલકમ માટે ઉભા હતા...
દરેક અમને અભિનંદન આપતા હતા...ફટાફટ અમે રિપોટીંગ આપીને અમારી વધારાના સામાનની બેગ લીધી અને એક ટેન્ડ માં જઈને કપડાં બદલિયા....બંને બેગ પેક કરિયા...બેઝ કેમ્પમાંથી આપવામાં આવેલ વસ્તુઓ જમા કરાવી અને કાર્ડમાં એન્ટ્રી કરવામાં આવી....ત્યાર બાદ અમને કેમ્પ પૂર્ણ કરીયાનું સર્ટીફીકેટ આપવામાં આવિયા...હવે નક્કી કરતા હતા કે બસમાં જવું કે ટેમ્પો ટ્રાવેલ્સ (મીની બસ) માં જવું ....બસમાં એક વ્યક્તિના 350 રૂપિયા થતા હતા પણ સાકરી થી દેહરાદુન 224 કિમિ જેટલું અંતર કપાતા ઘણો સમય બગડે તેમ હતો અને બસમાં 44 વ્યક્તિઓ બેસે પછી ઉપાડવામાં આવવાની હતી ....અને અમારે દેહરાદૂન જઈને રાતે કોઈ હોટેલ રાખીને આરામ કરવો હતો....જો ટેમ્પો ટ્રાવેલ્સ કરીયે તો જ તે અમારી માટે વધારે અનુકૂળ હતું સમયસર પહોંચી શકીયે...પણ ટેમ્પો ટ્રાવેલ્સમાં અમારા 11 વ્યક્તિનું ભાડું 9000 રૂપિયા થતું હતું ...તે ઉપરાંત અમારામાંથી ઘણાની તબિયત ખરાબ પણ હતી માટે ટેમ્પો ટ્રાવેલ્સ વધારે અનુકૂળ લાગી....અમારા s 11 એ નક્કી કરીયું કે ટેમ્પો ટ્રાવેલ્સમાં જ જવું ...કાલે દેહરાદૂન થી સાંજે 5 વાગ્યે ટ્રેન હતી દિલ્લી સુધીની.....અને દિલ્લી થી તા. 5/1/18 ના સવારે 5 વાગ્યે પ્લેન દ્રારા સુરત રવાના થવાનું હતું....માટે સમય બગાડવો પણ પોસાય તેમ ન હતો...થોડાક મિત્રોએ ત્યાં કેમ્પમાં જ લંચ લીધું અને પછી અમે s 11 બપોરના 2.30 વાગ્યે ટેમ્પો ટ્રાવેલ્સમાં નકળિયા દેહરાદૂન જવા....
લગભગ અમારા kk 14 માંથી એક કે બે જ વ્યક્તિઓ બેઝ કેમ્પ પર રોકાણા હતા તે કાલે સવારે નીકળવાના હતા...ફરી એક વખત સાકરી થી દેહરાદૂન સફર ચાલુ કરી.....લગભગ એક કલાક અમારી બસ ચાલી હશે કે કે મને તાવ ચડ્યો...માથું તો પહેલે થી ભારે હતું જ...અમે મીની બસમાં 11 વ્યક્તિઓ જ હતા ..રસ્તામાં એક નાનું ગામ આવતા માર્કેટમાં થી સુરેશભાઈ અને અજય પટેલ થોડું ફ્રુટ અને ટામેટા, ગાજર, મૂળા ખાવા માટે લઇ આવિયા ... થોડું થોડું બધાયે ચાલુ બસે ખાધું....એક જગ્યા પર નદીને કાંઠે બસ ઉભી રાખવામાં આવી અહીં નદીનું અને પહાડનું વાતાવરણનું ભેગું સૌંદર્ય જોવા મળતું હતું....દરેક મિત્રો ફોટોગ્રાફી માટે ઉભા રહિયા...પણ હું ના ગયો કારણ તબિયત સારી ન હતી...હું પાછળની સીટ પર જઇને થાબળો ઓઢીને સુઈ ગયો...દસ પંદર મિનિટ બાદ બધા બસ પર પરત આવિયા...ત્યારે સુરેશભાઈ પાસેથી ફરી એક વખત તાવની દવા લીધી ....બહારની પહાડીઓ જોવા જેવી હતી ....અમુક જગ્યા પર પહાડ પર આગ પણ લાગેલી હતી....ખબર નહીં કે તે લાગેલ હતી કે લગાડવામાં આવેલ હતી?....થોડીવાર પછી હું બસ માં જ સુઈ ગયો હતો...
જ્યારે જાગીયો ત્યારે સાંજના 5.30 જેવો સમય થઈ ગયો હતો....બધા ફૂલ મજાક મસ્તી કરતા હતા...એક બીજાની મસ્કરી કરતા હતા...હવે મને થોડું સારું હતું....અહીં પહાડીવાળો વિસ્તાર હોવાથી અંધારું થઈ ગયું હતું ....અમુક જગ્યા પર એવા વળાંક આવતા હતા કે અમારા જીવ પણ અધર થઈ જતા હતા....હું ઘણી જગ્યા પર ફરવા ગયો છું પણ આવો ખતરનાક પહાડી રસ્તો ક્યાંય જોયો નથી....ઉત્તરનું સિમલા મનાલી હોય કે દક્ષિણનું મુનારની પહાડીઓ કરતા વધારે ભયજનક રસ્તા હતા... મસૂરી નજીક આવતા જ મોબાઈલના નેટવર્ક આવતા થાય હતા... દરેકે સૌ પ્રથમ ઘરે ફોન કરિયા...કારણ કે 7 દિવસથી અમારા ફોનના નેટવર્ક ન હતા એટલે ઘરે વાત થવાનો પ્રશ્ન નથી..... ફોન કરતા જ ઘરના સભ્યો થોડા ગુસ્સામાં હતા કારણ કે આટલા આટલા દિવસ થી અમારા કોઈ સમાચાર ન હતા માટે થોડીવાર અમે સાંભળીને પરિસ્થિતિ સમજાવી.... તેઓનો ગુસ્સો પણ વ્યાજબી હતો...તમારા ઘરનો કોઈ સભ્ય આટલા દિવસથી ટ્રેક પર હોય જ્યાં મોબાઈલનું નેટવર્ક ન હોય , અને માઇન્સ તાપમાન હોય તો ચિંતા તો થાય જ...હવે અમને નીચે થી પહાડી ઉપર આવેલ મસુરીની લાઈટો દેખાતી હતી... મસૂરીની લાઈટો ખૂબજ સુંદર દેખાતી હતી.... ચંદ્ર અમારી સાથે સાથે બરાબર અમારી સામે બસની સાથે સાથે ચાલતો હતો...ખૂબ જ નજીક અને ચોખ્ખો હતો....આજે ચંદ્ર લાલ રંગનો જોવા મળિયો હતો....
મસૂરી જમવા માટે અમે ફરી વખત તે જ ગુજરાતી હોટેલ પદમાવતી પેલેસ માં નક્કી કરીયું...બસ વાળા ભાઈને અમને મસૂરી ટેક્સી સ્ટેન્ડ પાસે મૂકીને નીચેના રસ્તા ઉપર પાર્ક કરવા જણાવી અમે ચાલતા જ પદમાવતી હોટેલમાં રાત્રે 8 વાગે જમવા પહોંચીયા... આજે ભૂખ ખુબજ લાગેલ હતી....અમે રીંગણાંનું શાક, બટેકાની સૂકી ભાજી, રોટલી બાજરાનો રોટલો , દહીં , છાસ, પાપડ, દાળ ભાત અને ખીચડી કાઢી નો ઓડર આપીયો...જ્યારે અમૂકે ભીંડીનું શાકનો ઓડર આપીયો...ખાવાનું ખૂબ જ સરસ ગુજરાતી જેવો જ સ્વાદ વાળું હતું....બધાએ ભરપેટ ખાધું અને પછી મસૂરીના મેઈન રોડ પર નીચે તરફ જ્યાં અમારી બસ ઉભી હતી ત્યાં અમે ગયા ...અહીં થી અમારો એક મિત્ર ગૌતમ ધડુક ની ટ્રેન 5 તારીખની હતી તો તેણે મસૂરી જ રોકાવવાનું નક્કી કરીયું...અને અમે બધાયે તેને વિદાય આપી અને અમે બસમાં બેઠા...હવે મારે દેહરાદૂન હોટેલે પહોંચવા નું હતું...ઈન્ટરનેટ દ્રારા જ અમે હોટેલ બુક કરાવી નાખી હતી...એટલે ત્યાં બહુ તફલિક પડે તેમ ન હતી....લગભગ રાતે10.30 વાગે અમે દેહરાદૂન હોટલ પર પહોંચીયા...સામાન મૂકીને થોડીવાર બેડ પર પડીને આરામ કરીઓ અને પછી ગીઝર ચાલુ કરીને નાહવા ગયો....6 દિવસથી સ્નાન નહોતું કરીયું તો આજે ગરમ પાણીથી ખૂબ સ્નાન કરીયું...ઠંડી તો અહીં પણ થોડી હતી જ રાત્રે 7 ડિગ્રી જેવું હતું પણ અમને હવે બહુ ફેર પડે તેમ લાગતું ન હતું....નાહીને મેં આજના દિવસની આખી વાત ટાઈપ કરવાની શરૂઆત કરી....
kk 14 ટીમના વંદે માતરમ....કાલે ફરી મળીશુ....
આગળની વાત ભાગ 09 માં
==================================================
👉 માહિતી સારી લાગી હોય તો લાઈક કરીને શેર કરવાનું ભૂલસો નહીં મિત્રો